معرفی گرایش های رشته مهندسی نساجی
مهندسی نساجی، رشتهای است که دانش و توانایی لازم را برای انجام یک پروژه مهندسی نساجی به دانشجویان می دهد. این رشته دارای سه گرایش "تکنولوژی نساجی"، "شیمی نساجی و علوم الیاف" و "پوشاک" است.
- گرایش تکنولوژی نساجی: هدف اصلی این گرایش تربیت افراد متخصص برای بهرهبرداری از صنایع نساجی در تبدیل الیاف به نخ، نخ به منسوجات و روش های تهیه سایر منسوجات نساجی است که مصارف فنی، صنعتی، مخابراتی و غیره دارند. به همین منظور، دانشجو با شیوه های تبدیل الیاف به نخ، نخ به منسوجات و روش های تهیه سایر منسوجات نساجی که مصارف فنی، صنعتی و مخابراتی دارد، آشنا می شود. بعلاوه دانشجوی این رشته باید این قابلیت را پیدا کند که هر پروژه مهندسی نساجی در حوزه طراحی ماشینآلات نساجی و قطعات مختلف آن ها را با موفقیت انجام دهد. لازم به ذکر است که تکنولوژی نساجی، عملیات فیزیکی و مکانیکی زیادی را در بر دارد. یعنی در الیاف به کمک ماشینآلات در کنار هم قرار می گیرند و طی فرآیندهایی به نخ تبدیل می شوند و بعد به انواع پارچه تبدیل می شود.
- گرایش شیمی نساجی و علوم الیاف: هدفی که این گرایش دنبال میکند استفاده از مواد شیمیایی و تکنولوژی مربوط به آن ها می باشد. در این گرایش، دانشجویان با طرز تهیه الیاف و طریقه کاربرد مواد شیمیایی در صنایع نساجی آشنا شده و در زمینه تولید الیاف، خواص الیاف، مواد رنگزا، خصوصیات مواد رنگزا، مواد تکمیلی و نحوه تکمیل مواد نساجی مطالعه می کنند. لازم به ذکر است که گرایش شیمی نساجی مربوط به عملیات شیمیایی صنعت نساجی است. دانش آموختگان این گرایش باید بتوانند هر پروژه مهندسی نساجی در حوزه تولید الیاف، رنگرزی و یا عملیات تکمیلی که روی انواع منسوجات از جمله نخ، پارچه و ... انجام میشود تا کالای نهایی آماده شود و مورد مصرف قرار گیرد را با موفقیت به اتمام برسانند.
- گرایش پوشاک: در حال حاضر قسمت پوشاک صنعت نساجی به سمتی پیش رفته که واحدهای بزرگ صنعتی، برای تولید پوشاک ایجاد شده اند، اما نیروی کار متخصص در این زمینه ها وجود ندارد و بیش تر واحدهای صنعتی که می خواهند نیرو جذب کنند افراد فارغ التحصیل از گرایش های دیگر را استخدام می کنند و برای آن ها یک دوره آموزشی می گذارند و آن ها را برای کار در صنایع پوشاک آماده می کنند. ولی متاسفانه این افراد نمی توانند نیازهای صنعت پوشاک را برآورده کنند، مثلاً یک طراح لباس، خیلی بهینه تر و بهتر می تواند برای انجام پروژه مهندسی نساجی در حوزه طراحی لباس به واحد صنعتی خود، کمک کند در صورتی که در ابعاد صنعتی، طراحی لباس، اولین مرحله کار است و در مرحله دوم باید یک متخصص باشد که بتواند برای پیشبرد پروژه مهندسی نساجی مذکور، طراحی یک خط پوشاک را ارائه بدهد. مثلا در یک واحد خیاطی، الگوی قطعات پیراهن مردانه را که در حدود 10 تا 15 عدد است، با شابلون در می آورند و بر روی پارچه برش می زنند و آن ها را به هم وصل می کنند، ولی در ابعاد صنعتی، که در یک روز 1000 تا 2000 دست لباس آماده می شود، نیاز به یک مهندس نساجی گرایش پوشاک است که خط تولید طراحی کند و نحوه دوخت و اتصال قطعات را تعیین کند. مهندس نساجی باید طریقه زمانبندی و طراحی خط تولید را طوری انجام دهد که اگر برش و چرخ یک قطعه 20 ثانیه طول بکشد و قطعهای دیگر 3 دقیقه، دستگاهی که زمان کمتر داشت، بیکار نماند. اهمیت زمان، در یک پروژه مهندسی نساجی، وقتی خودش را نشان می دهد که بدانیم با توجه به طرح و مدل یک لباس، طراحی خط تولید فرق می کند. مثلا اگر شلوار جین معمولی 15 قطعه داشته باشد و شلوار جین تزئینی 50 قطعه، قطعاتی که زمان دوخت آن ها متفاوت است، زمان متفاوت دارند. مهندس نساجی گرایش پوشاک تعداد دستگاه های موجود برای دوخت هر قطعه را هم مشخص می کند تا کارخانه از هر دستگاه، حداکثر استفاده را کند. چالش لایهچینی در حین پروژه مهندسی نساجی با موضوع تولید لباس، یکی دیگر از موارد قابل ذکر است که برای توصیف آن، می توان گفت که در کارخانه برای صرفهجویی در وقت و هزینه، قطعات مربوط به هر دست لباس را جدا برش نمی دهند، بلکه برای هر قطعه، 50 یا 70 لایه می چینند و بعد الگو را گذاشته و برش میدهند. آن چه که در این پاراگراف بیان شد مراحل و چالش های مختلف در یک پروژه مهندسی نساجی بودند، اما حال می خواهیم مثال های بیش تری از پروژه های مهندسی نساجی که افراد متخصص در این رشته، باید قابلیت انجام آن را داشته باشند، ذکر کنیم. بدین منظور بد نیست مروری بر نرم افزارهای تخصصی این رشته که قابلیت استفاده در یک پروژه مهندسی نساجی دارند، داشته باشیم.
دیدگاه خود را بیان کنید